Inspiratie-uitingen
4.2 Geestelijke talen
Deze uiting van verschillende geestelijke talen is een inspiratie-uiting van de heilige Geest.
Het spreken in (beter: van) geestelijke talen:
is niet: talenkennis. Omdat het een uiting van de Geest van God is, is er geen sprake van een menselijke, natuurlijke begaafdheid in het gemakkelijk leren van een taal; het heeft niets te maken met het al dan niet hebben van een talenknobbel.
En het heeft niets te maken met enige menselijke intelligentie.
is niet: een magisch besproken worden.
Hierbij is namelijk de wil van de mens uitgesloten.
Het heeft bovendien niets te maken met enige vorm van trance of van extase.
is wel: een geestelijke uiting van de heilige Geest, waarbij Hij mij uitnodigt in geloof mijn spraakorganen te gaan gebruiken onder zijn inspiratie.
Handelingen 2:4: “… en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.”
is wel: het uitspreken van één van de op het ogenblik zelf geïnspireerde talen, waarover de heilige Geest de beschikking heeft en die Hij geeft.
Hierbij spreek ik, gebruik makend van mijn lippen, longen en stembanden.
De Geest vormt daarna de woorden, de taal, of van mensen of van engelen.
is wel: een voor mij onbekende taal (1 Korintiërs 14:14 – “Want als ik bid in een geestelijke taal, bidt mijn geest wel, maar mijn verstand blijft onvruchtbaar.”
Anderen zouden mogelijk de taal herkennen.
Er hebben zich situaties voorgedaan (en ongetwijfeld nu ook nog) waar de gesproken geestelijke taal door anderen werd herkend als een bestaande of bekende taal.
Bijvoorbeeld: door een student in de theologie werd een geestelijke taal herkend als oud-Hebreeuws.
De spreker zelf had deze taal nooit geleerd!
Een andere keer sprak iemand in een samenkomst in een geestelijke taal.
De gesproken taal bleek een van de dialecten van Oost-Azië te zijn.
Een zendeling met verlof kende die taal.
Ook hier had de spreker die taal nooit geleerd.
Zie ook een paar voorbeelden hiervan op andere plaatsen in deze studie.
is wel: door de Geest geheimenissen (verborgenheden) (be)spreken met God.
Dit kan eigenlijk alleen begrepen worden door iemand die deze gave diepgaand in zijn leven toepast.
In 1 Korintiërs 2:10 staat: “ … want de Geest doorgrondt alles, ook de diepten van God.”
Alleen hij, die (in) geestelijke talen spreekt, ervaart in zichzelf een toenemende kennis van de diepten (= de diepste gedachten, de diepte van rijkdom, wijsheid en kennis) van God (Romeinen 11:33).
Het is ook bidden tot God, een lofzingen door de Geest en het is ook het uitspreken van een zegen.
Zie 1 Korintiërs 14:2, 15 en 16.
is wel: een boodschap van God voor de Gemeente.
Zo kunnen de geestelijke talen door de Heer eveneens gebruikt worden.
Dan hoort er wel vertaling bij.
Samen met vertaling zijn geestelijke talen, uitgesproken in de Gemeente, gelijk aan profetie (1 Korintiërs 14:5).